Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No50 p3 col3.jpg

Chcę być posłuszna w twoich rękach maryonetką, prowadź mnie zatem na swoim sznureczku...
 — Niemożebna to na nieszczęście...
 — Dla czego?...
 — Nie mogę się posługiwać tobą, jak narzędziem bezmyślnem... potrzeba mi inteligencyi twojej... Musisz naprzód o wszystkiem wiedzieć.
 — Do czego prowadzisz, baronie?... wykrzyknęła cyganka, co ja poradzić mogę?...
 — Musisz mi dać broń przeciwko sobie, tak samo, jak będziesz ją przeciwko mnie posiadała...
 — Jakto?...
 — Rzuć okiem w przeszłość swoję... może znajdziesz w niej bez wielkiego kłopotu zabezpieczenie, jakiego wymagam od ciebie...
 Śmiech prawdziwie szatański zaigrał na ustach Carmeny, przyczem ukazały się prześliczne jej białe zabki.
 — O! panie baronie, zawołała, muszę przyznać, że nie mogłeś pan nic dowcipniejszego wymyśleć...
 Morales zajęty napełnianiem szklanki i spijaniem wina, któremu oddawał największą sprawiedliwość, upuścił w tej chwili butelkę, a ta rozbiła się na podłodze.
 — Nieszczęsna!... mruknął, pochylając się do siostry, żeby jej po cichu powiedzieć — co ty sobie myślisz u licha... Chcesz nas koniecznie zgubić?... ani słowa...