Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No52 p2 col3.jpg

 — Nic nie szkodzi!... mruknęła wiedźma szyderczo. Będzie miała czas wyspać się później.
 Luc zrozumiał prawdziwe tych słów znaczenie, bo zaraz się zapytał:
 — Czy eleksir przygotowany?...
 Perina spojrzała na zegar stojący na kominku.
 — Zaraz będzie... odpowiedziała. Za pięć minut upłynie ostatnia sekunda dwunastej godziny.
 Podniosła się i weszła do szklannego gabinetu, służącego za laboratorym.
 Luc poszedł za nią.
 Kiedy Perina otworzyła drzwiczki z kawałków szkła oprawnego w pręciki stalowe, gęsty swąd z węgli bachnął z pieca i zmusił oboje do cofnięcia się. Ale swąd rozszedł się zaraz i wiedźma śmiało postąpiła naprzód, gdy tymczasem baron, mniej obeznany z preparatami śmiertelnemi, pozostał w tyle.
 Na małym kominku z cegieł, zapchanym żarzącemi się węglami, stał maleńki tygielek z najkosztowniejszego kruszczu, bo z platyny sporządzony.
 Szklanna rurka, wązka jak pióro krucze, przechodziła z tygielka do kryształowej retorty wielkości jajka.
 Na dnie tej retorty widać było kilka kropel płynu przeźroczystego, prześlicznego rubinowego koloru.
 Perina zagasiła kominek, uniosła za pomocą srebrnych szczypców naczyńko platynowe — oddzieliła rurkę od retorty, i z kuferka, w którym znajdo-