Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No55 p2 col1.jpg

 — Nie sądzę. Rozumiesz jednakże, poruczniku Bandrille, że o takich rzeczach nigdy się nie wie naprzód napewno...
 — Słusznie... Na wszelki atoli przypadek, w jaką broń trzeba się zaopatrzeć.
 — W pałasz tylko.
 Bandrille wychylił drugi kubek wódki, ukłonił się i wyszedł.
 Po chwili słychać było po bruku odgłosy podkutych butów.
 Luc zastukał dwa razy w szybkę okienka we drzwiach umieszczonego.
 Gorju ukazał się natychmiast.
 — Odchodzę, uprzedź mojego służącego, żeby wyszedł za mną do ogródka.
 Karczmarz pośpieszył spełnić rozkaz.
 Malo nie dał czekać na siebie, i pan więc i służący udali się na wybrzeże Saint-Paul.
 Pierwsza po północy wybiła na zegarze starego kościołka Matki Bozkiej Bolesnej, gdy baron, za którym Malo niby cień jego podążał, zsiadł z konia na rogu ulicy l’Hirondelle, i rzucił lejce lokajczykowi, który zaraz się oddalił.
 Pan de Kerjean postąpił kilka kroków, zatrzymał się i rozejrzał w ciemności.
 Dwie postacie, stojące dotąd niby dwie skamieniałe figury, teraz się dopiero poruszyły i postąpiły ku Kerjeanowi.
 Baron poznał Bandrilla.
 — Wierny rozkazowi, jestem na stanowisku już od dziesięciu minut!... powiedział porucznik. Mam honor przedstawić mojego towarzysza broni