Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No56 p2 col1.jpg

 — To pysznie powiedziane!... zawołał Kerjean.
 Wybiła druga.
 — Czas ruszać, powiedział baron, powstając. Na ulicę Clovis jest ztąd dosyć daleko, a będziemy szli wolno. — Perino, gdzie jest maska Carmeny?...
 Wiedźma pedała maskę aksamitną młodej kobiecie, która owinęła się już szerokim płaszczem z kapturem.
 — Życzę szczęścia!.. powiedziała mieszkanka Czerwonego domu, nie położę się przez noc całą... będę czekać twego powrotu, baronie... i przysięgam ci, że rachować będę nie tylko godziny, ale minuty i sekundy...
 Pociągnęła ku sobie Carmen, pocałowała ją w czoło i rzekła tonem proroczym:
 — Do widzenia, Janino de Simeuse!...
 Cyganka założyła maskę na twarz i wziąwszy pod rękę Moralesa, poszła za Kerjeanem.
 Na dole wszystko było gotowe.
 Malo i Coquelicot przebrani w liberyę drzemali, siedząc na ławce.
 Bandrille machał szpadą w ręku, żeby się rozgrzać, jak powiadał.
 Carmen wsiadła w lektykę.
 Drabiny położono na noszach i przykryto, żeby je ustrzedz przed oczami przechodniów, gdyby się przypadkiem znaleźli na drodze.
 Kerjean otworzył drzwi od ulicy.
 Malo i Coquelicot unieśli swój ciężar i puścili się w drogę pod eskortą barona, Bandrilla i Moralesa.