Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No58 p1 col2.jpg

 Księżna de Simeuse z rozpuszczonemi włosami, z lampa w ręku, stanęła w progu.
 Rzuciła przerażone spojrzenie po pokoju i nie wierzyła własnym oczom.
 Czy to w dalszym ciągu okropny mój sen?... pomyślała.
 To wahanie się nieszczęśliwej matki nietrwało długo.
 Pani de Simeuse zrozumiała w jednej chwili całą prawdę w tem, co widziała przed sobą... rzeczywistość przechodziła jej sny najstraszniejsze.
 Zobaczyła jedyną swoję córkę, jedyne ukochane dziecię swoje zemdlone, a może nieżywe na rękach bandyty, i zobaczyła jednocześnie drugiego łotra, podobnego do złego ducha, bandytę, który cały czarno ubrany, w masce na twarzy, dowodził porwaniem księżniczki.
 Ryknęła niby lwica, której małe lwiątko mordują.
 — Na pomoc!... na pomoc mojej córce!... wołała.
 Lampa z rąk jej wypadła i rozbiła się na posadzce.
 Skoczyła do Bandrilla, pochwyciła go za gardło z siłą, jakiej dodaje zemsta, a patrycyuszowskie paluszki, delikatne jak palce dziecka, wpiła głęboko w ciało nędznika.
 Bandrille poczuł, że się dusi, upuścił Janinę, która opadła na łóżko, i chciał się oswobodzić ze śmiertelnego uścisku, wykręcając ręce księżnej.
 Bezużyteczne usiłowanie!...