Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No58 p3 col1.jpg

 W tej samej chwili, dobrze znany przyciszony głos odezwał się w ulicy Clovis u stóp muru.
 — Czy pan baron mnie słyszy?...
 — Czy to ty, Mało?... zapytał Luc, odzyskując trochę nadziei.
 — Tak, to ja, panie baronie... wiem, że pan jest w niebezpieczeństwie!... co mam zrobić?...
 — Ocalić mnie... i to prędko... śmierć mi grozi... Podnieś drabinę...
 — Próbowałem już... ale za ciężka, a jestem sam jeden...
 — Zawołaj Coquelicota...
 — Za bardzo jest daleko... nie usłyszy mnie.
 — Spróbuj no jeszcze, mój wierny słngo, tylko... śpiesz się... Śpiesz... bo śmierć mi w oczy zagląda...
 Usiłowania Malo próżnemi się okazały.
 Kerjean trząsł się z niecierpliwości i złości.
 Służba rozbiegła się po ogrodzie i latała we wszystkich kierunkach.
 Jedni trzymali w ręku dobyte pałasze, inni muszkiety i fuzye myśliwskie.
 Pochodnie płonące coraz większe ogarniały przestrzenie.
 Wkrótce oświetlą i to miejsce, gdzie się przyczaili bandyci, tembardziej, że drzewa z liści ogołocone, nie przedstawiają najmniejszego zabezpieczenia.
 — Mój szlachcicu, odezwał się Bandrille z najzimniejszą krwią, wiesz, że za minutę zostaniemy wystrzelani przez tych lokajczyków, jak króliki?... Zdaje mi się, że nie będziesz pan miał kłopotu z wy-