Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No60 p2 col2.jpg

co noc, do końca miesiąca, odbywać służbę, w ogrodzie i na dziedzińcu.
 — Rada jest poczciwą i rozumną, kochany baronie, zaraz wydam rozporządzenia.
 — Prosiłbym też księcia, jako o łaskę, ażeby mi pozwolił brać udział przez kilka nocy w tem stróżowaniu.
 Łatwo się domyśleć, że pan de Simeuse przyjął z chęcią tę propozycyę.
 Luc, którego nic już teraz nie zatrzymywało w pałacu, oddalił się, podziękowawszy księciu, który chciał go koniecznie odesłać karetą, albo przynajmniej dać mu dwóch ludzi do domu.
 Kerjean, oprócz niezadowolenia z nieudania się zamiarów, bardzo był jeszcze niepokojony, co się stało z Carmeną.
 Na pytanie to nie mógł żadnej dać sobie odpowiedzi, że zaś wydało mu się nieprawdopodobnem, aby Malo sam z siebie odprowadził cygankę do Czerwonego domu, zaczął więc przeszukiwać ciemne zaułki w tej stronie.
 Zaledwie uszedł ze sto kroków po spadzistej ulicy Wały świętego Wiktora, gdy usłyszał wzruszony głos Malo.
 — Miłosierdzie Bozkie!... czyż mam wierzyć własnym oczom moim, czy to pan, panie baronie, czy to nie pan?
 — Ja, we własnej mojej osobie... odpowiedział Luc i obejrzał się w prawo i w lewo, ale nic nie zobaczył.
 Wierny sługa był niewidzialny.
 — Gdzie u dyabła jesteś, Malo?... zapytał.