Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No61 p2 col3.jpg

 — W końcu tego miesiąca... Potrzeba przecie, żeby się przepowiednia spełniła!...
 Nastała chwila milczenia.
 Luc zdawał się być zamyślonym.
 Wiedźma przypatrywała mu się z ciekawą ironią.
 — Perino, rzekł nakoniec szlachcic, obiecałaś mi odkryć plany swoje dziś rano.
 — Żądasz, abym dotrzymała obietnicy?...
 — Tak.
 — A gdybym nie chciała ci nic jeszcze teraz powiedzieć?...
 — Nie zaniósłbym tych kwiatów do pałacu de Simeuse.
 — Dla czego?...
 — Bo mam odrazę do niepotrzebnego mordestwa!...
 — Do niepotrzebnego?... powiadasz.
 — Zapewne!... Obawiam się, czy w tej chwili nie popełniasz grubej pomyłki. Napróżno silę się odgadnąć, na co śmierć tego nieszczęśliwego dziecka byłaby nam przydatną... Napróżno silę się odgadnąć, jakim nikczemnym podstępem, jaką piekielną kombinacyą, chcesz w oczach matki zamienić żyjącą Carmen, na nieżywą Janinę?...
 — I nie możesz znależć sobie na to odpowiedzi?...
 — Nie.
 — No więc ja ci odpowiem, niedomyślny człowieku. Naprawdę, rzuciłabym cię oddawna, gdyby nie nasz interes wspólny... Słuchaj, co ci powiem...