Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No62 p4 col2.jpg

narzeczonemu... bo zapewne wkrótce słowa te będą już wspomnieniem tylko.
 Księżna się nie opierała.
 Przyniosła maleńką drewnianą tabliczkę, przygotowała papier, umaczała pióro i podała je córce.
 Osłabione palce umierającej zaledwie mogły się były poruszać.
 — Niestety!... szepnęła księżna, widzisz, że sobie nie poradzisz...
 Janina zrobiła wysiłek, jak ten co dźwiga wielki ciężar, krople potu wystąpiły jej na czoło i zarumieniła się lekko.
 — Patrzaj mateczko, jakam ja silna.
 I rzeczywiście, zaledwie, że ręka trochę jej drżała, a litery stawiała bardzo wyraźnie.
 Oto co napisała:
 „Uzbrój się w odwagę, mój René, bo sprawię ci wielką boleść...
 „Żegnajcie dawne rozkoszne marzenia... żegnaj uśmiechnięta nasza przyszłości...
 „Wszystko skończone... Umieram...
 „Jestem skazaną, biedny mój przyjacielu; nic w świecie, nic, nie może mnie ocalić, lub chociażby opóźnić zgon mój na jeden dzień tylko.
 „Ty, któremu oddałam serce... ty, któremu miałam oddać życie, przybywaj odebrać ostatnie moje tchnienie i ostatnią myśl moję.
 „Chciałabym w ostatniej godzinie mieć przy sobie wszystkich, których kochałam... matkę, ojca i ciebie René.