Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No67 p2 col1.jpg

mniemanych sióstr miłosierdzia i powiedział do jednej z nich po cichu:
 — A co... Perino, czy jesteś tego, co ja mniemania, że nic nam już nie przeszkodzi i że możemy być pewni dobrego skutku?...
 — Dzięki komu?... zapytała lakonicznie wiedźma, bo to ona była rzeczywiście.
 — Dzięki tobie, dzięki twojemu geniuszowi, moja kochana, nie myślę przeczyć temu, odrzekł Kerjean. Prowadź dzieło rozpoczęte i niechaj się raz już spełni...
 Perina powstała, wstąpiła na stopnie katafalku, wyjęła z wielkiej płóciennej kieszeni ukrytej pod suknią małą srebrną wazkę, misternie rzeźbioną przez jakiegoś florenckiego artystę z XVI-go wieku; zdjęła z niej pokrywkę i zaraz zapach odurzający balsamiczny rozszedł się po kaplicy.
 Następnie nalała na dłoń lewej ręki kilka kropel bezbarwnego przeźroczystego płynu, dwoma palcami prawej ręki zwilżyła delikatnie skronie, usta i nos panny de Simeuse, zamknęła wazkę, schowała ją z powrotem do kieszeni i zeszła ze stopni.
 — Skończone już?... zapytał baron.
 — Już.
 — Więc teraz?...
 — Pozostaje nam tylko poczekać...
 — Jak długo?...
 — Trzy godziny.
 — Uzbrójmy się zatem w cierpliwość i... czekajmy.
 Kiedy wiedźma i bretończyk prowadzili po-