Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No72 p4 col3.jpg

waszej piwnicy, odparł Kerjean, a także kawał tej ładnej pieczeni, którą widzę na rożnie...
 — W tej chwili przygotuję panu miejsce w małym pokoiku, gdzie panu bardzo będzie wygodnie.
 W parę minut Kerjean siedział już przy stole, nakrytym białym jak śnieg obrusem, przed pieczenią, która spoczywała apetycznie na fajansowym w kwiatki talerzu i obok butelki, poważnie od starości omszałej.
 Biesiada była, jak wiemy, pretekstem tylko, albo sposobem.
 Baron zaledwie dotknął jedzenia, wypił parę kropel wina i zaczął wypytywać młodej służącej:
 — Czy nie macie tutaj pocztyliona Cezara?.,,
 — Jest, proszę pana... bardzo dobry chłopak... Czy go zna pan łaskawy?...
 — Nie. Ale słyszałem o nim od jednego z przyjaciół moich, z którym jeździ czasami... Czy w tej chwili jest w domu?...
 — Zapewne, bo to dzisiaj jego właśnie dyżur...
 — Czy mógłbym się z nim rozmówić?...
 — Dla czegóżby nie?... Pójdę zaraz po niego...
 Służąca wyszła i Kerjean usłyszał, jak piskliwym głosem wołała na podwórzu:
 — Cezar... hej!... Cezar!... chodź no, chodź, tylko prędko...
 Kochanek Madelaine nie dał czekać na siebie.
 Był to rosły dwudziesto-dwu letni chłopak, ładny jak dziewczyna i bardzo nieśmiały.