Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No73 p4 col1.jpg

 Ale Cezar był uczciwym chłopakiem, nie zdolnym był, wziąwszy zapłatę, nie dotrzymać obietnicy.
 Zaledwie minął furtkę, zatrzymał konie i wyklinając na czem świat stoi, zeskoczył z konia. s
 Markiz wychylił głowę i zapytał:
 — Co tam takiego?...
 — A to proszę łaski pana, odpowiedział pocztylion, upuściłem bat i koło przeszło przez niego.
 — To niewielkie nieszczęście, mój chłopcze... odpowiedział starzec. Jedź dobrze, to dostaniesz dwa talary na piwo!...
 Głowa markiza zniknęła.
 W tej właśnie chwili Cezar i Luce spotkali się za karetą.
 Kochanek Madelaine bardzo był wzruszony.
 — O! panie... szepnął do barona, źle bardzo robię, czuję to, ale pan mnie oczarowałeś... Jedź pan przynajmniej ostrożnie, bo jeżeliby się przytrafił jaki wypadek, ja byłbym odpowiedzialnym...
 — Bądź spokojny, przyjacielu, bądź spokojny, rzucił Luc z uśmiechem, jestem przecie oficerem kawaleryj...
 Podniósł bat, podszedł do koni i zarzuciwszy na jednego z nich płaszcz zwinięty na prędce, skoczył na siodło, spiął ostrogami, a powóz szybko się potoczył.
 Cezar stanął na środku drogi i patrzył za oddalającym się pojazdem ze strasznem biciem serca.
 Dwa sprzeczne uczucia szarpały biednego chłopaka.
 Z jednej strony szczęśliwym był, że został bogatym i że będzie się mógł ożenić z Madelaine, z