Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No74 p2 col1.jpg

 — Chcesz mnie zabić?... zapytał pan de la Tour-Landry, z zupełnym spokojem.
 Baron tupnął nogą.
 — Przysięgnij!... przysięgnij!... krzyczał. Przysięgnij natychmiast!...
 — Ja, jako człowiek honoru, dotrzymuję zawsze danej obietnicy bez przysięgi, ty mój panie, mruknął markiz, z fałszerza musisz się stać mordercą!...
 Kerjean nie posiadał się ze złości..
 — Czy pan przysięgniesz, czy nie?... powtórzył, chwytając markiza za ramie.
 Szlachetny starzec nie raczył odpowiedzieć nędznikowi.
 — Głupi i ślepy człowieku!... wrzasnął Luc, coraz większym unoszony gniewem. Litowałem się nad twojemi białemi włosami!... próbowałem cię ocalić przed samym sobą... a ty odrzucasz deskę zbawienia, jaką ci podawałem!... Jesteś w mojej mocy, a pogardzasz mną jednakże!... Trzymam cię w rękach, a ty mnie znieważasz!... Nieszczęśliwy, kto na zgubę moję nastaje!.. Niechże spełni się przeznaczenie twoje!...
 Powiedziawszy to, Luc odstąpił od drzwiczek karety, o które stał oparty przez cały czas rozmowy, zawołał na Malo, ażeby się usunął na lewo, skierował konie na prawo i zaczął je bić niemiłosiernie.
 Zarżały żałośnie, rzuciły się gwałtownie naprzód i popędziły galopem po wązkiej pochyłej drodze,
 Baron skoczył na swego rumaka i pędząc przy dyszlu, straszył je krzykiem i biciem.