Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No75 p1 col2.jpg

 — Możebne i nawet nie tak trudne... Gdy dasz taką samą oprawę, nie potrafisz jednej od drugiej odróżnić...
 — Gdy mi to zrobisz, kochany artysto, uczynisz mnie nad wyraz szczęśliwym... Proszę cię tylko, nie pokazuj tego nikomu.
 — Bądź najzupełniej spokojnym.
 — Jeszcze jedno pytanie... Kiedy będziesz mógł oddać mi kopię?...
 — Czy ci pilno?...
 — Bardzo...
 — A więc, każdemu innemu powiedziałbym za tydzień... tobie powiem za dwa dni... zaraz zabiorę się do roboty...
 — Jakże mam ci podziękować, mój przyjacielu?
 — Nie dziękując mi wcale... odparł Doyen.
 I zaraz odezwał się do dziwacznie ubranego murzyna:
 — No, Zebir, zabierz Thanera i idźcie się pobawić w ogrodzie... Dzisiaj nie będziesz już więcej pozował.
 Zamienili jeszcze słów kilka i René opuścił pracownię z duszą przepełnioną wdzięcznością dla sympatycznego i uprzejmego artysty.
 Malarz pozostawszy sam, przygotował farby i kość słoniową, w chwili jednak gdy miał rozpoczynać pracę, wpatrzył się w medalion Renégo i zadumał się głęboko.
 — O! tak... rzekł do siebie, żałuję go z całej duszy, bo czuję, jak bardzo cierpieć musi po stracie takiego skarbu!... Czy potrafi się pocieszyć, kie-