Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No78 p1 col2.jpg

 Nie podobna było żadną miarą rozróżnić, który portret jest oryginałem, a który kopią tylko.
 René zakłopotał się też widocznie, pragnął zachować dla siebie miniaturę ofiarowaną mu przez Janinę, a teraz poznać jej nie mógł.
 Artysta wydobył go z kłopotu, pokazując zaledwie dostrzegalny znaczek na kości słoniowej.
 Młody oficer zdjął z szyi złoty łańscuzek i zawiesił na nim miniaturę.
 Doyen włożył kopię w aksamitne pudełko i podał go swemu gościowi, mówiąc:
 — No, kochany markizie, dobrze się zatem wywiązałem z poleconego mi zadania?...
 — Stworzyłeś prawdziwe arcydzieło, odpowiedział René, uczyniłeś cud prawdziwy!... Swiadczy to i o olbrzymim talencie i o wyjątkowo szlachetnem sercu twojem.
 — Jesteś zatem ze mnie zadowolony?...
 — Uczyniłeś mnie ostatni raz szczęśliwym... wdzięczność moję zachowam ci do końca życia.
 — A czy zechcesz mi dowieść tej wdzięczności?
 — Najszczersze to życzenie moje.
 — Wskażę ci niezmiernie łatwy sposób.
 — Cóż mi zrobić wypada?...
 — Przyjąć tę małą pracę, jako dowód życzliwości mojej i przyjaźni, i ani wspominać nawet o wynagrodzeniu... Czy zgoda?...
 Pan de Rieux chciał coś odpowiedzieć, ale Doyen dodał żywo:
 — Nie umiem ci wypowiedzieć, jakiej doznałem rozkoszy artystycznej, kopiując te rysy ideal-