Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No81 p1 col2.jpg

 Skłonili się sobie wzajemnie.
 — Tysiąc razy przepraszam pana markiza... zawołał de Kerjean, że kazałem czekać na siebie... ale się przecie nie spóźniłem?...
 — Jesteś punktualnym, panie baronie... odrzekł René, ja się tylko pośpieszyłem...
 — Czekam na rozkazy... powiedział Luc.
 — Wskaż mi pan drogę, a gotów jestem pójść za nim... odpowiedział Rene.
 Kerjean zaczął iść, przepuszczając przez grzeczność markiza.
 Ulica Tombe-Issoire była właściwie, zawsze prawie pustem przejściem pomiędzy wielkiemi o0grodami i niezabudowanemi placami.
 Na całej tej przestrzeni można było naliczyć zaledwie trzy, czy cztery domy, rudery raczej opustoszałe, bo drzwi ich dniami i nocami były pozamykane, a nigdy ciekawa głowa kobiety, albo dziecka nie ukazywały się z po za brudnych małych szybek wązkich okien, gdy się słyszeć dały kroki jakiego przechodnia.
 Luc i René szli jakie dwieście kroków, obok wysokiego muru w bardzo złym stanie utrzymywanego, którego wierzchołek zaschnięte zielska pokrywały.
 Luc zatrzymał się przed małą spróchniałą furtką, trzęsącą się ze starości na zardzewiałych zawiasach.
 — Przybyliśmy na miejsce, panie markizie, rzekł do Renégo.
 I jednocześnie popchnął furtkę i usunął się na bok, żeby przepuścić pana de Rieux.