Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No84 p2 col1.jpg

prosto przed wami... Idźcie prosto, a dostaniecie się do nich.
 — Co?... wykrzyknął Malo, pan baron chce tutaj sam pozostać!...
 — Muszę, skoro was widzę umarłych prawie ze strachu...
 — Ależ, panie baronie... panie baronie... zawołał Morales z wymówką. Myślisz nas pan opuścić!... To bardzo źle z twojej strony!... Dziwię się bardzo!... Caramba!...
 — Wcale was nie porzucam... odrzekł Luc, przeciwnie, zasłaniam od niebezpieczeństwa...
 Cygan i Mało nie byli tego zdania, dla nich najstraszniejsze ze wszystkich niebezpieczeństwo było rozłączenie się z de Kerjeanem w tych tajemniczych ciemnościach.
 Chociaż zlodowaciali do szpiku kości, woleli trzymać się z nim razem.
 Myśl pozostania we dwóch tylko, zamieniała ich w posągi.
 Odmówili zatem stanowczo, a Luc rozumiejąc doskonale, żeby go nie usłuchali, jako nieprzytomni prawie, zupełnie nie nalegał.
 — No, to chodźcie ze mną, jeżeli tego chcecie, ale sprawiajcie się cicho.
 I nie dodawszy ani słowa, zmienił nagle kierunek.
 Zamiast iść w stronę kaplicy, przeszedł w poprzek podziemia i przybył do wielkiego stołu granitowego, opartego na słupkach murowanych, otoczonego kamiennemi ławkami.
 Usiadł na jednej z tych ławek, z oczami w