Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No84 p2 col2.jpg

głąb krypty zwróconemi, potem zamknął latarkę i dobrowolnie otoczył się ciemnością.
 Morales zaczął jęczeć, Malo szeptał pacierze...
 — Milczcie, do wszystkich dyabłów!... zawołał baron, ani słówka... bo inaczej was opuszczę!...
 Groźba poskutkowała. Nawet oddechu zbójów słychać nie było.
 Luc postawił latarkę pod ławką, wyjął pistolety, nabił je i z palcami na kurkach czekał gotów dać ognia...
 Zamiar barona łatwo odgadnąć.
 Miał nadzieję, że nieznani goście podziemia, uspokojeni ciemnością i milczeniem, zdradzą swoję obecność, a może nawet znajdą się około niego.
 Oczy jego chciwie wpatrywały się w ciemności, uszy śledziły najmniejszy szmer, ale napróżno. Krypty pozostawały czarne i milczące, jak wnętrze grobu.
 Luc nie tracił nadziei i czekał.
 Wiadomo jak podobne oczekiwanie długiem się zawsze wydaje.
 Baron miał przy sobie zegarek, ale noc ciemna nie pozwalała mu dojrzeć godziny.
 — Niedługo zapewne się rozwidni... myślał, a to tymczasem zaledwie dwie godziny upłynęły od chwili, gdy się zapuścił w podziemia.
 Dla skrócenia tych nieskończenie długich godzin, baron zaczął się zastanawiać nad szczególnością swojego położenia, zaczął przechodzić myślą wypadki i katastrofy, jakie następowały po sobie od 29-go lutego, to jest od kilku zaledwie tygodni,