Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No87 p4 col1.jpg

nale odżywia!... No, Franciszku, połóż narzędzia, a chodź wypić i przegryźć, kiedy nas tak grzecznie o to proszą...
 — Kiedy... odrzekł Franciszek, nie wiem, gdzie worek położyć...
 — Na podłodze, mój przyjacielu, objaśnił Kerjean.
 — Nie chciałbym powalać dywanu.
 — Nie obawiaj się i nie rób sobie ambarasu.
 Robotnik posłuchał, rzucił w kąt dużą skórzaną torbę i powrócił do swojego towarzysza, który się André nazywał.
 Zasiedli do jedzenia.
 — Teraz, odezwał się André po chwili, ocierając usta dłonią, teraz kiedyśmy się już posilili... gdzież robota?...
 — Odczepcie ten dywan, rzekł baron, wskazując.
 — Czy zdjąć go zupełnie?...
 — Nie... odkryjcie go tylko do połowy i odłóżcie na bok tę połowę.
 Dwaj rzemieślnicy zabrali się bezwłocznie do spełnienia rozkazu.
 — A teraz co?... zapytał Andre.
 Luc ukląkł na posadzce, kazał sobie przyświecać jednemu z rzemieślników, i wlepił oczy w spojenia tafli składających posadzkę.
 — Macie kredę?... zapytał.
 — Nie ruszamy się bez niej nigdy.
 — Dajcie mi kawałek...
 — Oto jest.