Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No94 p3 col1.jpg

nili dla obcego wam zupełnie człowieka?... O jesteście najlepszymi, najszlachetniejszymi z ludzi!...
 Bouton d’Or skrzywił się znacząco.
 Dagobert odpowiedział z uśmiechem:
 — Pochlebia nam pan, szanowny panie. Nie jesteśmy istotami tak doskonałemi, za jakie nas pan uważa, ale to pewna, że mamy dobre serca, że obchodziliśmy się z panem jak matka z synem.
 — Więc... mówił René, od piętnastu dni wy czuwacie nademną?...
 — Po całych dniach i nocach... szanowny panie...
 — Winienem wam wdzięczność bez granic!...
 — Przyznajemy to najchętniej...
 — I dam wam dowód tej wdzięczności mojej...
 — Liczymy na to... Niewdzięczność jest występkiem brzydkim...,
 — Co mogę dla was uczynić?... powiedzcie.
 — Bardzo wiele możesz!... szlachcicu.
 — Nie jesteście bogaci zapewne?...
 — Job na swoim, z przeproszeniem, śmietniku bogaczem był wobec nas.
 — Biedni ludzie!... szeptał René. A więc ja jestem bogaty... bardzo nawet bogaty....
 Dagobert i Bouton d’Or zamienili tryumfujące spojrzenia.,
 — Chcę być narzędziem waszego szczęścia... ciągnął pan de Rieux, chcę godnie wynagrodzić wasze względem mnie postępowanie... ale najprzód proszę, podajcie mi moje ubranie, to, co wisi tam na ścianie...