Strona:Domowa nauka oprawiania książek z rysunkami.djvu/34

odwróciwszy parę kart książki, wymiarkuj dobrze, ile wypadnie oberznąć w górnym końcu, i w długim brzegu przebij szydłem te podniesione kartki nawskroś — będzie to właśnie znak pierwszy. Teraz te kartki puść, a weź w rękę drucik lub jaką inną miarę i zmierz szerokość książki od owego znaku do grzbietu; uchwyciwszy paznogciami drucik przy samym grzbiecie, przyłóż do grzbietu w dolnym końcu, naznacz szydłem lub ołówkiem i obrzynaj.
 Do obrzynania potrzeba równej i niezbyt cienkiej deski, na której się kładzie książkę i zaciska w prasie tak, aby zrobione znaki cokolwiek wyglądały zpod górnej beleczki. Śrubować trzeba równo w obydwóch końcach, mocno, ale znów nie tak, żeby aż gwinty trzaskały. Uważaj przytem, aby cała książka leżała równo, nie mając wierzchnich ani spodnich arkuszy oraz kartek zawiele wysuniętych lub wciągniętych albo też pozałamywanych; jak ją bowiem położysz, dobrze czy źle, tak ci się oberznie. Rogi kartek w starych książkach również trzeba przedtem poprostować.
 Gdy to zrobiłeś, postaw prasę na ziemi w taki sposób, żeby obie beleczki stanęły końcami na ziemi; śruby mają być zwrócone ku prawej ręce, spodnia beleczka ku lewej, deska również ku lewej; książka grzbietem na dół, a brzegiem mającym się obrzynać, do góry. Wówczas drugi koniec prasy oprzyj o piersi lub brzuch, weź nóż (kółko) prawą ręką przy samem denku, a lewą za koniec trzonka, — i prowadź go równo po beleczce, przesuwając od końca do końca książki, — aż nóż dojdzie do deski i wszystkie