Strona:Dr Esperanto - Język międzynarodowy.djvu/37

— 37 —

Dziesiątki i setki tworzą się przez proste połączenie liczebników. Dla utworzenia liczebników porządkowych dodaje się końcówka przymiotnika, dla wielorakich — przyrostek obl, dla ułamkowych — on, dla zbiorowych — op, dla podziałowych — wyraz po. Prócz tego mogą być liczebniki rzeczowne i przysłówkowe. Przykłady: Kvin͵cent tri͵dek tri = 533; kvar͵a czwarty; unu͵o jednostka; du͵e powtóre; tri͵obl͵a potrójny, trojaki; kvar͵on͵o czwarta część; du͵op͵e we dwoje; po kvin po pięć.
  5) Zaimki osobiste: mi (ja), vi (wy, ty), li (on), ŝi (ona), ĝi (ono; o rzeczy lub zwierzęciu), si (siebie), ni (my), ili (oni, one), oni (zaimek nieosobisty liczby mnogiéj); dzierżawcze tworzą się przez dodanie końcówki przymiotnika. Zaimki odmieniają się jak rzeczowniki. Przykłady: mi͵n mnie (przyp. czwarty); mi͵a mój.
  6) Słowo nie odmienia się przez osoby i liczby. (Np.: mi far͵as ja czynię, la patr͵o far͵as ojciec czyni, ili far͵as oni czynią). Formy słowa:
  a) Czas teraźniejszy ma zakończenie as. (Przykład: mi far͵as ja czynię).
  b) Czas przeszły — is (li far͵is on czynił).
  c) Czas przyszły — os (ili far͵os oni będą czynili).
  ĉ) Tryb warunkowy — us (ŝi far͵us ona by czyniła).