ność w każdem państwie, chcącem żyć w pokoju, armję darzyć powinna.
Żołnierz polski w szczególności pamiętać o tem powinien, że kolebką nowoczesnej polskiej siły zbrojnej, jest Wielka Rewolucja francuska. W kurzu bitew, stoczonych w dolinach Lombardji przez rewolucyjną armję Francji, zrodziły się pierwsze polskie Legjony Henryka Dąbrowskiego. Żołnierze jego mieli na naramiennikach napis: „wolni ludzie są braćmi“. Hasło to zabrzmiało powtórnie przeszło pięćdziesiąt lat później, gdy wieszcz narodu, Adam Mickiewicz, w roku 1848 podczas „Wiosny Ludów“, legjony znów do życia powołać zamierzał.
A i w Legjonach Piłsudskiego, które dały początek dzisiejszej armji polskiej, wielkie, szlachetne i nieśmiertelne ideały demokracji były nie mniej gorąco umiłowane i pielęgnowane.
Podstawy odbywania służby wojskowej przez obywateli Rosji sowieckiej zostały określone dekretem Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych z dnia 28 września 1922 r. Na mocy dekretu rozciągnięto obowiązek służby wojskowej na wszystkich obywateli począwszy od ukończonego 20 roku życia.
Okres służby czynnej w szeregach trwa:.
dla piechoty i artylerji pieszej, i w różnych zakładach wojskowych 1½ roku;
dla jazdy, konnej artylerji i wojsk technicznych 2½ roku;
dla floty powietrznej 3½ roku;
dla floty morskiej 4½ roku;
