Strona:Dr Murek zredukowany (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/096

ta w ich oczach powątpiewani. Drżał na myśl, że Nira zwątpi w możność małżeństwa i zerwie z nim, byle wyrwać się z domu. Pewnego niedzielnego popołudnia groźba ta zdawała się nagle urzeczywistniać. Przy podwieczorku przyniesiono pocztę i Nira, przeczytawszy adresowany do niej list, oznajmiła:
 — Za tydzień wyjeżdżam do Warszawy.
 Dla wszystkich widocznie było to niespodzianką, gdyż nawet pani Horzeńska spytała:
 — Co się stało?
 — Nic się nie stało — spokojnie odpowiedziała Nira. — Ciocia Stefa pisze mi, że otrzymałam posadę.
 — Jakto posadę? — zdziwił się pan Horzeński. — Nic mi nie wspominałaś o żadnych zamiarach!?...
 — Bo nie wiedziałam, czy uda mi się coś dostać.
 Murek zaśmiał się. Nie wyobrażał sobie panny Niry w roli urzędniczki:
 — Pani żartuje! Chciałoby się pani pracować?...
 — Proszę pana — wzruszyła ramionami. — Nie zawsze robi się to, co odpowiada naszym upodobaniom. Są czasem i konieczności, które...
 — Nie widzę tu żadnych konieczności — z naciskiem powiedział pan Horzeński. — Masz rodzicielski dom, niczego ci tu nie brak, a to ci z góry powiem, moja córko, że ja jestem przeciwny wysługiwaniu się po biurach panien z dobrych rodzin. Ani towarzystwo, ani wogóle nic, niema o czem mówić...
 — Czy... Czy tato boi się demoralizującego wpływu biura? — zapytała z ironją.
 — A chociażby — zaperzył się.
 Córka zmierzyła go szyderczem spojrzeniem, i stary zmieszał się.
 — Ja nie będę chodziła do czcigodnych ojców rodzin w celu prowadzenia ich rachunków — powiedziała z naci-