Strona:Dr Murek zredukowany (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/200

gie, bo mi się we łbie kręci i całe pożywienie z mgłości zrucam, a reszte to wszystko mogie.
 Murek zaśmiał się z dowcipu przymilnie.
 — Uważaj, Trzewik (Murka przezywano Trzewikiem od czasu, gdy mu buty w nocy skradziono, a on skarżył się, że zginęły mu trzewiki). Uważaj. Trzewik. Dla ciebie ja mam fajną robotę, bo ty, jako jenteligent, z babamy sobie poradzisz. Sam takie ecie-mecie wykombinowałem i swojem fachem z tobą się podzielę.
 — Porządny z ciebie chłop — ucieszył się Murek.
 — Ty mnie nie masz co bajerować — splunął Cipak. — Przez miętkie serce to robię. Tylko pod jednem warunkiem: gębę masz na cuhaltowy kluczyk przymknąć, bo jakby się każdy łachudra dowiedział, nie strzymalibyśmy konkurencji. Zapyta cię który, co niesisz?... To ty mu cyk!... Że niby z wizyty. Panimajesz?... A nie to: — Wont, lebiego, na zatraconą twoją metrykę!... I ju... A jeżeli glina się przylepi, swoje tłomaczenie masz i nijakiem sposobem zmartwienia nie zaznasz.
 — Cóż to za robota?
 Cipak uśmiechnął się:
 — Faktycznie uczony ty jesteś, Trzewik, i swoje zrozumienie posiadasz, ale do jenteresu musowo smikałkę trza mieć. Choćbym cię samem słupem telegraficznem pięć dni tam i nazad przez most Kierbedzia pędzał, to i tak nie odgadniesz.
 — Nie odgadnę — przyznał Murek.
 — Domowem doradcem trzeba się zahipotekować.
 — Jakto domowym doradcą?
 — W znaczeniu przyjaciela domu, czyli mieszkania. Panimajesz?
 Murek jeszcze nie mógł się zorjentować i Cipak musiał rzecz wyłuszczyć dokładnie:
 — Kuchty u bogatszych państw, one rozparzone są i tyl-