Strona:Dr Murek zredukowany (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/208

że czeka na pieniądze. Zamiast pieniędzy adwokat przysłał cierpki list zaznaczając, że nie spodziewał się takiego braku zaufania, w dodatku na tak drobną kwotę, i to od człowieka, który, powołując się na koleżeństwo, prosi o protekcję. „Dla takich ludzi nic się nie robi”.
 Drugi wypadek, kiedy zaświtała Murkowi nadzieja, zdarzył się przy konkursie na posadę w Biurze Kodyfikacji Ustaw Samorządowych. Niespodziewanie wezwano go w miesiąc po złożeniu podania. Przebrał się w swoje galowe ubranie i poszedł półprzytomny z radości.
 — Panie doktorze — przyjął go szpakowaty dygnitarz — pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.
 — Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi — z trudem wydobył z siebie Murek.
 — Jak pan wie, znajdujemy się w stadjum organizacji. Będzie doktór miał szerokie pole do popisu. Ale i dużo pracy.
 — Niczego bardziej nie pragnę.
 — To cudownie. Zechce pan zatem złożyć oryginał swoich papierów... A i jeszcze jedno: do jakich związków, czy stowarzyszeń pan należy?... Tylko proszę o absolutną szczerość.
 Murek uśmiechnął się:
 — Do żadnych, panie prezesie.
 — Jakto?... Więc może do jakiegoś stronnictwa?...
 — Nie.
 Dygnitarz spojrzał na Murka z nieukrywanem zdumieniem:
 — Zatem w życiu publicznem, w społecznem nie bierze pan żadnego udziału?
 Murek rozłożył ręce:
 — Panie prezesie, od bardzo dawna jestem bez pracy.