Strona:Dr Murek zredukowany (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/242

nędzy. Nazywam się Franciszek Murek. Mam oto wszystkie dokumenty...
 Wydobył paczkę papierów i położył na brzegu biurka, lecz minister zdecydowanym ruchem odsunął je od siebie:
 — Nie potrzeba. Wierzę wam... Wierzę panu.
 — Nie chcę panu ministrowi zabierać wiele czasu. Będę się streszczał. Ukończyłem prawo, uzyskałem doktorat, zajmowałem kolejno szereg posad w instytucjach prywatnych, społecznych, państwowych i komunalnych. Teraz, od roku jestem zredukowany.
 Minister rozłożył ręce:
 — Cóż, takich jest więcej! Różne bywają przyczyny...
 — Zapewne, panie ministrze. Ale u mnie żadnych, literalnie żadnych, przyczyn nie było. Niema najmniejszej plamki na mojej przeszłości. Jeżeli zaś pan minister raczy przejrzeć moje świadectwa, przekona się pan minister, że z mojej pracy zwierzchnicy byli zawsze zadowoleni. Awansowałem szybko w każdej instytucji, a jeżeli przechodziłem z jednej do drugiej, to tylko dlatego, że w drugiej dawano mi wyższe stanowisko i szersze pole pracy.
 — Wierzę chętnie.
 — I proszę być pewnym, panie ministrze, że w ciągu tego roku nie zaniedbałem niczego, by zdobyć jakąkolwiek posadę bodaj najdrobniejszą. Robiłem wszystkie wysiłki.
 Minister uśmiechnął się i poczęstował Murka papierosem.
 — Nie wątpię, skoro potrafił pan tak obcesowo mnie zaatakować.
 — Przyznaję, że to bezczelność z mojej strony. Ale musiałem wyczerpać wszelkie środki.
 — A dlaczego wybrał pan właśnie mnie?
 Murek nie opuścił oczu i powiedział śmiało:
 — Bo znam pana ministra z jego przemówień, działalno-