Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No216 p2 col2.png

 — Bo to, widzisz, ci twoi przyjaciele i przyjaciółki strasznie cię absorbują, podczas gdy jesteś w Paryżu! — ciągnęła hrabina! — Ah! to życie kawalerskie! To klęska dla matek, kochających swoich synów!... Jakżebym pragnęła, żebyś się już raz ożenił!... Czy ty to pojmujesz?
 — Pojmuję cię, mateczko, i podzielam w zupełności twoje pragnienia...
 — Otóż tak to lubię... uzdrowiłeś mnie tem, coś powiedział... Do widzenia, drogie dziecko, do widzenia... do jutra...
 — Do jutra, dobra, kochana mamo!...
 Lionel uścisnął matkę i powrócił do siebie.
 Nareszcie noc minęła.
 Pani de Rochegude, zaniepokojona tajemniczem odezwaniem się jedynaka, nie spała dobrze.
 Młody zaś człowiek nie spał wcale...
 Punkt o dziewiątej przestąpił próg apartamentów hrabiny i zapukał lekko do drzwi jej sypialni.
 Otworzyła mu zaufana pokojowa matki.
 — Pani hrabina oczekuje pana hrabiego w swojej modlitewni... rzekła.
 Modlitewnia była niegdyś buduarem.
 Po śmierci męża, pani de Rochegude zmieniła przeznaczenie i umeblowanie buduaru.
 Ciemne obicia, klęcznik gotycki, obrazy treści religijnej mistrzów szkoły włoskiej, czyniły z małego pokoju rodzaj kaplicy domowej.
 Pomimo wymagań życia światowego, hrabina nie przestała nigdy być prawdziwie pobożną.
 Od chwili, gdy została wdową, stała się jesz-