Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No218 p3 col2.png

 Dotarł nareszcie do ogródka, jaki mu wskazano i pociągnął za sznurek od dzwonka.
 Po niejakiej chwili, Klarunia uchyliła furtkę.
 — Do kogo?... — zapytała.
 — Do panny de Cernay, proszę panienki... — odrzekł Sta-Pi. — Czy mieszka tutaj?...
 — To siostra moja. Czego pan życzysz sobie od niej?...
 — Kazano mi oddać jej ten papier...
 — Proszę...
 — Oto jest panienko — nie trzeba odpowiedzi. Do widzenia!...
 Sta-Pi podał Klaruni świstek przez drzwi uchylone, wykręcił się na pięcie i popędził do Lionela.
 — Z kim rozmawiałeś?... — zapytał ten ostatni.
 — Z małą dziewczynką, może ośmioletnią i ładniutką na uczciwość...
 — Nic ci nie powiedziała?...
 — Powiedziała: dziękuję, wzięła papier i zamknęła mi drzwi przed nosem...
 — Masz tu jeszcze sto su — rzekł Lionel, wsuwając w rękę pseudo-sałaciarza drugą monetę, a potem zawrócił irlandczyka swego na miejscu i pojechał w kierunku parku Muette.
 — Odebrała mój list!... — myślał. — Czyta go w tej chwili... Uwierzy nareszcie, że ją kocham, i może pokocha mnie także...
 W tym samym czasie Sta-Pi... mówił sobie:
 — Mam w garści list drogocenny!... Wypada mi teraz poszukać tylko zacnego pana kasyera i