Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No258 p3 col1.png

niu irlandzkim wartującym najmniej pięćset luidorów.
 — Jesteś więc w Paryżu, kochany hrabio? — zapytał.
 — Jak pan widzisz — odpowiedział Vogel.
 — Od kiedy?
 — Od kilku tygodni.
 — Przyjechałeś pan na długo?
 — Kto to może wiedzieć? Czyż ja wiem kiedy dzisiaj, co będę robił jutro? — Żyję z dnia na dzień, ulegam kaprysom moim. Dopóki mi się miasto podoba, dopóty w niem przebywam. Skoro tylko zacznie mnie nudzić, uciekam. Zdaje mi się, że już nawet kiedyś przy jakiejś sposobności wypowiedziałem panu to wyznanie mojej wiary.
 — Szczęśliwy z pana człowiek, bo jako ptak wolny. Spodziewam się, że pana Paryż nie znudził dotąd jeszcze?
 — Wcale nie.
 — Nie myślisz pan porzucić go tak prędko?
 — Z pewnością że nie.
 — Wybornie! Cieszę się z tego spotkania, panie hrabio, i oddaję ci się do dyspozycji. Może jako urodzony paryżanin, potrafię się panu przydać się na co?
 — Przyjmuję towarzystwo z całego serca. — Jesteś pan prawdziwie uprzejmym dżentelmenem.
 — Jestem obowiązanym panu i nie zapomniałem o tem.
 — A ja zupełnie zapomniałem o tej bagatelnej przysłudze! — Jakże się powodzi panu?
 — Dosyć dobrze...