Potym przyſzli na mieyſce, gdzie były miłe pagorki, ktore należą do Pana tey gory. Na wierzchach tych pagorkow widzieli paſterzow ſtrzegących trzody owiec ſwoich. Proſto poſzli ku nim, chcąc ſię z nimi zabawić rozmową podpierając ſię laſkami swymi jako poſpolicie zwykli podrożni, kiedy ſą ufatygowani. Wnet zpytali paſterzow, komu by te miłe gory należały, i ta trzoda owiec, ktora ſię paſła. (Str. 171.)
