wiem zażywa Dobr ſwoich wprzody. Cierpliwość zaś zażyie onych ku koncowi. A tak pierwſza rzecz daie mieyſce poślednieyſzym, ponieważ poślednieyſzy Czas ieſt przyſzły. Lecz poślednieyſza rzecz nie zoſtawuie nic po Sobie, i nic tu nie porzuca, coby ją tam mogło naśladować. Według tego potrzeba, aby ten, ktory pierwey odebrał porcyą [część] dobrych rzeczy, do zażywania onych miał Czas zamierzony, ale ten, ktory porcyą posledniey odbiera, będzie onych zażywał wprzyſzłym czaſie. A dla tegoż rzeczono do niektorego Bogatego[1]: Synu, wſpomnij, żeś ty odebrał dobre Rzeczy Twoie za żywota twego, a Łazarz takze złe, a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpiſz.
Dopiero zrozumiewam, zawołał Chrześćianin: Ze nie to ieſt naylepſzą rzeczą używać Dobr doczesnych, ale to ieſt naylepſza oczekiwać i mieć uſtawicznie wzrok ſwoy obrocony ku rzeczom przyſzłym.
Prawdę mowiſz odpowiada Tłumacz[2] Bo rzeczy widzialne ſą doczesne, ale niewidzialne ſą wieczne. A lubo te rzeczy ſą takie, iednak rzeczy przytomne z naſzą ſkłonnośćią cielesną tak ſą scisle ſkrępowane, a rzeczy niewidzialne tak bardzo małą maią przyiażń z przyrodzeniem cielesnym, że łatwiey idziemy za pierſzemi, a oddalamy ſię od poślednich.
