Strona:Drugie życie doktora Murka (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/327

przybiegli Czabanowie, ich służba, Żołnasiewicz, jeszcze kilka pań, żon wyższych urzędników. Tunka wszystkim demonstrowała z zachwytem swój nabytek:
 — No, patrzcie! Jakie on ma cudowne oczy! Jaki on śliczny!
 Panowie grzecznie pomrukiwali, nie bardzo orjentując się w powodach, dla których to robią, natomiast wszystkie panie entuzjazmowały się głośno.
 Natychmiast podniesiono rwetes z instalowaniem nowego członka rodziny w domu. Wybrano odpowiedni pokój. Telefonowano po mamkę, wysyłano specjalnego gońca po łóżeczko i wózek.
 Murek, który przygotowany był jeszcze na rozmowę z Tunką i chciał od niej usłyszeć w cztery oczy, czy naprawdę dziecko jej się podoba i czy zgadza się na nie, szukał jej po całem mieszkaniu. Gdy wszedł do sypialni, klęczała przy łóżku, na którem już rozpakowany leżał chłopak.
 Podniosła głowę i wtedy zobaczył, że płacze. Wyszedł, nie pytając o nic.
 Późnym wieczorem przyszła do jego pokoju. Wzięła jego rękę i zapytała cicho:
 — Powiedz, powiedz szczerze... Czy to... twój syn?...
 Wpatrywała się w jego oczy niemal błagalnie. Murek opuścił głowę i odpowiedział również cicho:
 — Nie mój. Niestety, nie mój...