«Owoc Panu z jej nasienia,
«Rozkwitają pokolenia:
«Sam Archanioł na ich przedzie —
«Ze złém bój ostatni zwiedzie!
«Grzech wiekowy — jak w płomieniu —
«Zgore w ludu uściśnieniu...
«Cześć i pokłon Magdalenie —
«W imię Ojca rozgrzeszenie!»
I «Hosanna — o! Hosanna —
«Na wiek wieków — chwała! chwała!»
W świętym liku nieustanna —
Wyżej — wyżej — pieśń rozbrzmiała!
Jako w niebie duch mój pała. —
Odmłodzona — w blasku — w pysze,
Wznosi czoło pokutnica,
Siostry rozjaśniają lica —
Cuda widzę — cuda słyszę,
Chłonę sercem śpiewną ciszę;
Czy anielskie wraca pienie?...
Blask i rozdźwięk biją z łuny:
«Cześć i pokłon! woskresenje!»
Guslar[1]-gęślarz złotostróny —
Sam król pieśni — Bojan kroczy
Na kolanach gęśl podaje.
Na słowiańskie wszystkie kraje:
Twarz pogodna — coś ochoczy —
Przesławnego widzę przodka,
W niebo stroi gęśl i oczy —
Och! podzwania nuta słodka...
Stado — stado białe pędzi,
Guślar-gęślarz w głos łabędzi,
Puszcza słowo długie, wieszcze,
Ku przyszłości pieśń-nadzieja!
Słowo dzwoni w uchu jeszcze,
Mam je w sercu, — w sercu pieszczę,
Wiem jak zakląć czarodzieja!...
Niech na nogi Polska wstanie!
Na dniu godów wielkich w chórze —
Sród oklasków — o! Słowianie,
Pieśń Bojana wam powtórzę.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – guślar.
