Strona:Dwa odczyty Marji Skłodowskiej-Curie.djvu/21

radu czyli radonu. Laboratorjum posiada parę gramów radu, którego część jest w stanie stałym — rozdzielona w rurkach szklanych, lub platynowych. Inna część jest przechowana w rostworze wodnym, z którego wciąż wydzielają się dość obficie gazy — wodór i tlen, wynikające z rozkładu wody pod wpływem promieni radowych. Gazy te są troskliwie zbierane, zawierają one bowiem w małej ilości gaz radjoaktywny, zwany radonem, który wynika z przemiany samoistnej radu. Atom radu, ulegając rozpadowi — wyrzuca z siebie mały atom gazu — zwanego helem, a pozostały — o wiele większy atom — stanowi właśnie — radon, ciało również gazowe. Tak więc, oczyszczając w odpowiedni sposób gazy wydzielające się z roztworu radu, możemy otrzymać — hel i radon. Jeżeli jednak hel jest gazem stałym, to radon ulega dalszej przemianie; pierwotny atom zmniejsza się, tworząc kolejno ciała zwane: Rad A, Rad B, Rad C etc. Okazało się, że te ciała pochodne, które oczywiście istnieją w każdym preparacie radu, są właśnie głównem źródłem promien radowych. Jeżeli zatem wydzielimy radon, możemy
Aparat do czerpania Emanacji — czyli Radonu z roztworu soli Radu. zeń otrzymać to pożądane promieniowanie. W laboratorjum Curie istnieje zatem regularna produkcja radonu dla celów naukowych i leczniczych Gazy z rostworu radu są pobierane codzień; ulegają one starannemu oczyszczeniu, a stąd objętość ich redukuje się do mniej niż milimetra