wił, jak gdyby dla okazania że tego nawet muzyka w sztuce tajenia się przewyższył.
Wiemy że w Perga[1] jest bardzo starożytna i czcigodna świątynia Diany. Powiadam, Werresie, że i tę także złupiłeś i obdarłeś, że z samej Diany, co było na niej złota, ściągnąłeś i zabrałeś. Co za śmiałość, co za szaleństwo, ty zbrodniarzu! Bo gdybyś do miast naszych sprzymierzeńców i przyjaciół, do których z tytułem i władzą legata przybyłeś, po nieprzyjacielsku z wojskiem i dowództwem wkroczył, tobyś jednak, zdaje mi się, posągi i dzieła sztuk pięknych, którebyś z tych miast zabrał, nie do swego pałacu, nie do domów przyjaciół pod Rzymem, lecz do samego Rzymu jako własność publiczną przystawił.
XXI. Co mam o M. Marcellu powiedzieć, który Syrakuzę, wspaniale przyozdobione miasto, zdobył? co o L. Scypionie, który wojnę w Azyi prowadził, Antiocha, najpotężniejszego króla, zwyciężył? co o Flaminiuszu, który króla Filipa przemógł i Macedonią podbił? co o Paulu, który króla Perseusza cnotą i męztwem pokonał? co o L. Mummiuszu, który najpiękniejsze i najozdobniejsze miasto Korynt, pełne wszelkiego rodzaju dostatków, zburzył, tudzież wiele miast Achai i Beocyi pod władzę i panowanie ludu Rzymskiego podbił? Ale chociaż ci mężowie cnotą i zasługami słynęli, w domach u nich posągów i obrazów nie było. Widzimy przeciwnie że cały Rzym, świątynie bogów, wszystkie części Italii ich darami i pomnikami są przyozdobione. Boję się aby te przykłady nie wydały się komu zbyt dawne i przestarzałe; bo wtenczas wszyscy zarówno byli takiego rodzaju, że zaleta cnoty i bezinteresowności niemniej ludziom, jak owym czasom zdaje się być właściwą. P. Serwiliusz[2], mąż wielkiemi dzieły znakomity, jest tu obecny: sąd o tobie wyda. Sta-
- ↑ Miasto w Pamfilii nad rzeką Cystus (Strabo, XIV, 13) dziś Kara Hissar.
- ↑ P. Serwiliusz Vatia, konsul roku 79, zwyciężył rozbójników morskich mających swe gniazdo w Isauryi, wiele ich miast nad morzem i w górach Taurus leżących zdobył, zburzył, i odbył z nich tryumf roku 74: ztąd Isaurykiem zwany. Strabo, XII, 17. Livius, epitome, 93. Florus, III, 6. Był jednym z sędziów Werresa.
cytrze lewą ręką tak delikatne dźwięki ze strun wydobywającego, że sam tylko z osobami blizko stojącemi mógł je słyszeć. Ztąd przysłowie, intus canere, o tych którzy cichaczem lub dla swego pożytku działają. Użył go drugi raz Cycero mówiąc przeciw Rullowi, II, 26.
