wewnętrznym domu twego dziedzińcu, a dawniej przez wiele lat stały przy drzwiach świątyni Junony w Samos, powiedzieć nie możesz żeś je kupił: o tych dwóch mówię, które się jeszcze same w domu twoim znajdują, od innych opuszczone i kupca na licytacyi czekające.
XXIV. Ale może do takich tylko rzeczy miał wyuzdaną, niepohamowaną namiętność: może inne jego pożądliwości przez mądre jakie umiarkowanie w pewnych granicach zawarte były. Nie! ilu wolnym, ilu zamężnym niewiastom, myślicie, w ciągu tej szkaradnej, skalanej legacyi gwałt zadał! W jakiem mieście nogą stanął, gdzieby nie zostawił więcej śladów swej rozpusty i swawoli, niżeli swych kroków? Ale ja wszystko pominę, czemu zaprzeczyć można: nawet co jest najpewniejsze i żadnej wątpliwości nie podpadające opuszczę: jeden tylko z jego sprośnych czynów wybiorę, żeby czem prędzej przyjść nakoniec do Sycylii, która na mnie ten ciężki obowiązek włożyła. Jest, sędziowie, nad Hellespontem miasto Lampsak[1], między najpierwszemi prowincji Azyi sławne i znamienite. Mieszkańcy Lampsaku nie tylko są dla wszystkich obywateli Rzymskich bardzo grzeczni, albo bardzo łagodni i spokojni, więcej niż inni do słodyczy raczej błogiego życia Greków, niżeli do gwałtów i rozruchów skłonni. Kiedy u Kn. Dolabelli uprosił, żeby go do króla Nikomeda[2] i do króla Sadali[3] posłał, której podróży więcej dla własnego zysku, niż żeby wtem była jaka potrzeba Rzeczypospolitej, sobie życzył, zdarzyło się że w tej drodze do Lampsaku przybył, na wielkie nieszczęście i zgubę prawie tego miasta. Zostaje zaprowadzony do niejakiego Janitora na gospodę: towarzysze jego są także u innych mieszkańców pomieszczeni. Jak było jego zwyczajem, idąc za popędem swych lubieżnych chuci, zaraz owym swoim towarzyszom, największym łotrom w świecie, polecił żeby mu upa-
- ↑ To miasto Myzyi dostało się Rzymianom wraz z królestwem Pergamu, które im król Attalus III testamentem roku 133 przed Chr. zapisał. Jakie kraje Rzymianie Azyą nazywali, powiedziało się w nocie 22 do tej mowy.
- ↑ Nikomedes III, wspierany przez Rzymian przeciw Mitrydatowi, podarował im umierając roku 75 królestwo Bitynii, co dało powód do trzeciej z Mitrydatem wojny. Livius, epitome, 93.
- ↑ Sadala, król Tracyi, podobno ojciec Kotysa, dziad Sadali, o których Cezar, de bello civili, III, 4, wspomina.
