kami, to jest z ludem Syrakuzańskim[1] zwyczajnem prawem rozprawić się wolno było. Przeciwnicy żądają aby do tej sprawy sędziowie wyznaczeni byli z gmin do tego obwodu sądowego należących, i żeby podług upodobania Werresa wybrani byli. Herakliusz żąda przeciwnie, żeby sędziów podług prawa Rupiliuszowego naznaczono, żeby od zwyczaju przodków, od postanowienia senatu, od prawa wszystkich Sycylianów nie odstępować.
XVI. Po co mam dalej rozwodzić się nad jego dowolnością w sprawowaniu władzy sadowniczej? Kto z was jej nie poznał ze sposobu, jakim w Rzymie sprawiedliwość wymierzał? Kto kiedy za jego pretury pomimo woli Chelidony prawną drogą mógł postępować? Nie zepsuła go jak niektórych innych prowincya: takim pozostał jakim był w Rzymie. Herakliusz utrzymywał, co wszyscy wiedzieli, że Sycylianie mają pewne prawo, podług którego się drogą sądową rozprawiają; że niem jest, prawo Rupiliuszowe, które konsul P. Rupiliusz na mocy uchwały senatu za zdaniem dziesięciu deputatów nadał; że to prawo wszyscy konsulowie i pretorowie w Sycylii zachowywali: mimo to jednak oświadczył Werres że nie będzie losował sędziów podług prawa Rupiliuszowego, i pięciu sędziów, jacy mu się podobali, naznaczył. Co począć z takim człowiekiem? jaką karę stosowną do jego dowolności wynaleźć? Przepisywało ci prawo, najgorszy i najbezczelniejszy człowieku, jakim sposobem sędziów między Sycylianami stanowić masz; wznosiła się przeciw tobie powaga wodza ludu Rzymskiego, godność dziesięciu deputatów, najprzedniejszych mężów, uchwała senatu, na mocy której P. Rupiliusz za zdaniem tych dziesięciu deputatów prawa w Sycylii postanowił; wszyscy przed twoją preturą prawa Rupiliuszowe, tak w innych punktach, jak najszczególniej w sądowniczych zachowywali: a tyś się ośmielił dla obłowu tyle rzeczy świętych za nic mieć? U ciebież prawo żadnej wagi nie ma? żadnej religia, żadnej uszanowanie opinii, żadnej obawa sądowej odpowiedzialności? za nicże sobie poczytujesz pow:agę najdostojniejszych osób? niczyjego przykładu naśladować nie chcesz? Ale tylko daje, jakom już opowiadać zaczął, pięciu sędziów bez względu na prawo, na zwyczaj, na los, na moc odrzucenia, podług swego jedynie upodobania, nie żeby sprawę rozpoznali, lecz żeby nakazany wyrok wydali. Tego jednak dnia
- ↑ Plac zapasów należałdo miasta, był własnością wszystkich mieszkańców.
