wymownego człowieka, często mówiącego, że niczego tak nie żałował, jak że K. Karbona zapozwał; uczuł się bowiem przez to we wszystkich swoich czynnościach mniej wolnym, i zdawało mu się że go więcej oczu niżeli życzył sobie podstrzega. Jakoż, lubo tarczę geniuszu i fortuny obwarowany, czuł się jednak skrępowanym owemi troskliwego na siebie baczenia względami, jakiemi się nie mając jeszcze dobrze ułożonego planu życia, w latach pierwszej młodości obarczył. Dla tego też ci, co za miodu porywają się do oskarżenia, mniejszą o swej cnocie i prawości wzbudzają w nas otuchę, jak ci, którzy w dojrzałym już w ieku do tego przystępują. Tamci bowiem, nim mogli osądzić o ile swobodniejsze jest życie tych, którzy nikogo nie oskarżali, czynią to dla próżnej chluby i próżności: my, cośmy już okazali że i cokolwiek dokazać, i jakkolwiek o rzeczach sądzić możem, gdybyśmy żądz naszych na wodzy łatwo utrzymać nie mogli, nigdybyśmy tej wolności i swobody życia sobie nie ścieśnili.
II. Co do mnie, mam większy ciężar do dźwigania niż inni oskarżyciele, jeżeli nazwać można ciężarem, co ochoczo i wesoło dźwigamy; większy mówię niż którykolwiek z nich przyjąłem na siebie obowiązek, dla tego że się od każdego wymaga, żeby się chronił tych wad najbardziej, które w drugich gani. Jeśliś kogo o kradzież lub łapczywość oskarżył, wystrzegać ci się zawsze należy wszelkiego podejrzenia chciwości. Zapozwałeś kogo o srogość lub okrucieństwo? mieć się zawżdy musisz na ostrożności, by się nie zdawało żeś w czem zbyt ostro lub nieludzko postąpił. O zwodzenie kobiet lub o cudzołóztwo? baczyć ci pilnie potrzeba, żeby się w życiu twojem jaki ślad rozpusty nie okazał. Wszystkiego nakoniec co w drugim karcisz, sam jak najbardziej unikać masz; bo kto się w wadzie, jaką w innych gani, poślakować da, ten nie tylko jako oskarżyciel, ale jako ganiciel do zniesienia nie jest. Ja ganię w jednym tylko człowieku wszystkie występki, jakie w skażonej i bezbożnej duszy zamieszkać mogą: twierdzę że niemasz cechy rozpusty, zbrodni, zuchwalstwa, którejbyście w życiu tego jednego człowieka dostrzedz
który był trybunem ludu roku 131 przed Chr., konsulem roku 120, o należenie do rozruchów wszczętych przez Grachów. Cic. Brutus, 27, 49. Karbo widząc że nie może uniknąć potępienia, otruł się, jak powiadają, muchami hiszpańskiemi.
