i z tych niektóre zaraz po wynalezieniu sztuki drukarskiej drukować zaczęto. Filippiki w Rzymie u Ulryka Hana bez daty (1470). Przedrukowane w Rzymie u Sweyenheyma i Pannartza, 1472. W edycyi Weneckiej Waldarfera, 1471, brakuje mowy za Fontejuszem, za aktorem Roscyuszem, przeciw Werresowi i Filippik. Te trzy wydania są dziś bardzo rzadkie. Wszystkie mowy Cycerona wyszły po raz pierwszy z druku za staraniem Mikołaja Anioła Bucinensi, nakładem Junta we Florencyi, 1515, potem u Alda w Wenecyi, 1519, a jego sukcessorowie dziesięć razy to wydanie powtórzyli. Karol de Merouville wydrukował je w Paryżu, 1684, a to wydanie przedrukowano w Wenecyi, 1724. Wyborne jest wydanie Graewiusza w Amsterdamie, 1699, z notami wydawcy, tudzież Hottomana, Lambina, Orsiniego, z komentarzem Pawła Manucyusza, z dawniejszym Askoniusza Pediana i bezimiennego scholiasty.
Jedna tylko Francya pochlubić się może czterema tłumaczeniami wszystkich dzieł Cycerona. Jeden zbiór jest Fourniera w Paryżu, 1816–1818, drugi Wiktora Le Clerc, 1821—1825, trzeci Panckoucka, 1830 i lat następnych, czwarty Nisarda, 1843–1848, którym najbieglejsi filologowie swych tłumaczeń dostarczyli, lub dawne przerobili i poprawili.
Wszystkie lub niektóre mowy Cycerona potłumaczyli w przeszłym i na początku tego wieku we Francyi, Villefore, d’Olivet, Philippe, Bousquel, Auger, Truffer i Henri. We Włoszech przetłumaczył je Fausto da Longiano i wydał w Wenecyi, 1556. W Anglii Guthrie w Londynie, 1745. Wszystkie
acquitted, who reviled that man when dead, whom he was the first to flatter when living. The letters of Marcus Tullius Cicero to several of his Friends, with remarks by William Melmoth, Esq. London, 1753, vol. III, p. 110.
