prowadził, uczciwego sposobu dopełnienia obowiązku przez Fontejusza, nie mogę z pewnością powiedzieć, samli jest w błędzie, czy was chce w błąd wprowadzić. Bo pytam cię, M. Pletoriuszu, nie jestże w oczach twoich nasza sprawa czysta, kiedy Fontejusz w tem, o co go oskarżasz, szedł za przykładem Hirtulejusza, którego tak bardzo chwalisz, i kiedy się okaże że wtem za co Hirtulejusza chwalisz, Fontejusz tak samo postępował? Ganisz sposób płacenia: owoż publiczne rachunki dowodzą, że Hirtuleiusz tym samym płacił sposobem. Chwalisz go, że zaprowadził trzyćwierciowe rachunki: takie same Fontejusz zaprowadził, i w nich wypłatę summ tak samo zapisywał. Żebyś nie pozostał w niewiadomości, i nie myślał że te rachunki należały do innego rodzaju dawnych długów, wiedzieć ci trzeba że dla tej samej przyczyny i na ten sam przypadek zaprowadzone zostały; bo z dzierżawcami ceł, którzy Afrykę, którzy cła miasta Akwilei wzięli w dzierżawę. ....
II. .... Nikt, sędziowie, nikt, mówię, nie znajdzie się, któryby powiedział że dał jeden grosz M. Fontejuszowi w czasie jego kwestury, lub że on wziął co dla siebie z pieniędzy mu do skarbu zapłaconych: nie znajdzie się w niczyich rachunkach żadna skazówka takiego wziątku, żaden w tych artykułach ślad odtrącenia lub uszczerbienia. Na tych wszystkich, których widzimy oskarżonych lub naganionych o podobne wykroczenia, mocno nastają świadkowie; bo kto dał pieniądze urzędnikowi, trudno mu o tem zamilczeć, bądź go gniew do mówienia pobudza, bądź zmusza sumienie: a kiedy jaka namowa powstrzymuje świadków od zeznania, wtedy rachunki nieskażone i całkowite pozostają. Dajmy na to że wszyscy byli największemi przyjaciółmi Fontejusza, że tak wielka liczba zupełnie mu nieznanych i obcych osób była troskliwą o jego osobę i dobre imie; sama atoli rzecz, same regestra i xięgi rachunkowe mają to do siebie, że jeżeli w wydanych lub odebranych pieniądzach co się zmyli, lub się z nich co urwie, lub kiedy rachunki nie zgadzają się z sobą, zaraz się to okazać musi. Wszyscy ci kwestorowie zapisali odebrane pieniądze na dochód ludu Rzymskiego. Jeżeli potem równie znaczne summy drugim wypłacili, tak iż co dla ludu Rzymskiego odebrali, to komukolwiek wydali, nie może tam być bez wątpienia nie na
legatem, że został pobity pod Italiką przez Metella Piusa, i że wraz z bratem zginał w bitwie pod Segowią.
