które stały się wasza własnością przez zwycięztwo sławnego wodza P. Serwiliusza. Dołącza do nici i dobra królewskie w Bitynii, których teraz używają dzierżawcy dochodów publicznych, potem posiadłości Attalskie w Chersonezie[1], w Macedonii należące dawniej do króla Filipa lub Perseusza, teraz przez cenzorów w dzierżawę puszczane i piękny dochód przynoszące. Podaje także do majętności na licytacyi przedać się mających żyzne i intratne grunta Koryntu, tudzież Cyreneńskie, które do Apiona należały[2]. Przedaje dobra w Hiszpanii koło Nowej Kartaginy leżące, w Afryce dawną Kartaginę, którą, jak łatwo domyślić się, Scypio Afrykański nie z powodu uszanowania religijnego dla jej domów lub starożytności, za zdaniem swej rady miejscem poświęconem ogłosił, ale żeby to miejsce wskazywało Mady klęski tych ludzi, którzy z Rzymem o panowanie walczyli. Ale Scypio nie był tak roztropny jak Rullus, albo może kupca znaleźć nie mógł. Po tych królewskich majętności, zdobytych w dawnych wojnach walecznością największych wodzów, przyłącza dobra królewskie, które miał Mitrydates w Paflagonii, Poncie, Kappadocyi, żeby je decemwirowie przedali. Jak to? bez postanowienia prawa, przed wysłuchaniem wodza, przed ukończeniem wojny, kiedy król Mitrydates, lubo po stracie wojska z państwa wypędzony, w najdalszych krajach i teraz jeszcze coś knuje, i przeciw niezwyciężonej prawicy Ku. Pompejusza jeziorem Meotis, bagnami, wąwozami, wysokiemi górami się zasłania, kiedy wódz wojną jeszcze jest zatrudniony, kiedy w tamtych stronach wojna jeszcze się toczy, mieliżby te posiadłości, o których Kn. Pompejusz podług zwyczaju przodków wyrzec i postanowić powinien, decemwirowie przedać? Sam zapewne P. Rullus (bo on tak postępują, jak gdyby miał się za wybranego już decemwira) na tę licytacyą przed innymi pojedzie.
XX. A nim do Pontu przybędzie, poszłe bez wątpienia list do Kn. Pompejusza, który, jak sądzę, ci ludzie już ułożyli, «P. Serwiliusz Rullus, trybun ludu, decemwir, Kn. Pompejuszowi, synowi
- ↑ Attalus II, król Pergamu, dostał za pomoc daną Rzymianom w wojnie z Andryskusem udającym się za Filipa, syna Perseusza, dobra w Chersonezie, to jest na półwyspie Jonii, gdzie była Klazomena. Livius, XXXVII, 56.
- ↑ Apion, syn z nieprawego loża Ptolemeusza Ewergeta II przezwiskiem Fyskon, zapisał Rzymianom Cyrenaikę roku 96. Rzymianie dali wolność miastom. część tylko kraju sobie zatrzymali. Livius, epitome, 70.
