Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 2 Mowy.djvu/394

Wystąpił problem z korektą tej strony.

rać, brać nad prawo nie powinien: że upominać się nie powinien, nie wprzód dowiedziesz, aż okażesz że mu to nie wolno. Jeżeli wolno brać tytuł legata bez urzędu[1] dla odebrania swych należytości, jak ty niedawno i wielu zacnych ludzi czyniło (czego nie ganię, lubo wiem że sprzymierzeńcy na to narzekają), czy myślisz że pretor, jeżeli nie zrzekł się spadku na prowincyi, nie tylko nagany, ale nawet potępienia jest godzien?
XXXV. «Waleria, powiada oskarżyciel, cały swój posag mężowi zostawiła.» Z tego wszystkiego nic nie można wyciągnąć, jeżeli nie okażesz że nie była pod opieką Flakka. Jeżeli była, cokolwiek o posagu bez jego zezwolenia wyrzekła, jest niczem.
Uważaliście że kurko, aczkolwiek starał się umiarkować wyrazy swego zeznania, jak przystało na człowieka godnego i swej przysiędze wiernego, nie mógł jednak ukryć swej do Flakka urazy. Nie ukrył nawet przyczyny swego gniewu, i nie sądził żeby mu o niej zamilczeć należało. Użalał się na to, że jego wyzwoleniec za pretury Flakka skazan został. O! nieszczęśliwy losie rządców prowincyj! gdzie pilność mnóstwo niechęci, opieszałość naganę ściąga; gdzie surowość jest niebezpieczna, łagodność nie zasługuje na wdzięczność; gdzie mowa zdradliwa, przyzwolenie zgubne; gdzie twarze wszystkich ludzi są przyjacielskie, serce wielu osób pełne rozjątrzenia; gdzie gniewy ukryte, pochlebstwa otwarte; gdzie przybywających pretotorów oczekują, odjeżdżających opuszczają. Ale dajmy pokój tym żalom, iżby się nie zdawało że chwalimy nasze postanowienie nieprzyjęcia rządów prowincyi[2].

Flakkus napisał żeby uwięziono włodarza P. Septymiusza, znakomitego człowieka; ten włodarz popełnił zabójstwo: widzieliście Septymiusza pałającego gniewem. Złożył sąd podług edyktu na wyzwoleńca Lurkona: ztąd Lurko nieprzyjacielem. Jak to? miałażby Azya być wydana na łup wyzwoleńcom znakomitych i wpływ mających osób? albo może ma Flakkus nie wiem jakie prywatne zajścia z waszymi wyzwoleńcami; albo macie surowość w nienawiści w waszych i ludzi waszych sprawach, a chwalicie ją, kiedy sędziami naszymi jesteście?

  1. Obacz pierwszą mowę przeciw Rullowi, 3, i notę 11.
  2. Cycero ustąpiwszy wielkorządów Macedonii towarzyszowi w konsulacie, Antoniuszowi, zrzekł się w zamian od niego wziętej Gallii Cisalpińskiej, we dwanaście lat dopiero po swym konsulacie (roku 51) przyjął rząd Cylicyi.