Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 2 Mowy.djvu/46

Wystąpił problem z korektą tej strony.

wie się nie będzie, że on zwątpiwszy o swej sprawie, do Stalena i do przekupstwa się uciekł.
Niejaka Dinea z Larynum była świekrę Oppianika. Synowie jej byli, Marek i Numeriusz Auriusze, Kn. Magiusz, i córka Magia wydana za Oppianika. M. Auriusz, będąc jeszcze młodym, dostał się podczas wojny Italskiej do niewoli pod Askulum[1], wpadł w ręce senatora, Kw. Sergiusza, skazanego potem za zabójstwo, i zostawał u niego w więzieniu, brat zaś jego Numeriusz Auriusz umarł, naznaczywszy dziedzicom brata swego Kn. Magiusza. Umarła potem Magia, żona Oppianika, nakoniec ostatni syn Dinei, Kn. Magiusz, zszedł z tego świata. Ten zostawił dziedzicem tego młodego Oppianika, swego siostrzeńca, z warunkiem aby się z matkę Dineę podzielił majątkiem. Tymczasem przybył do Dinei pewien znany i wiarogodny człowiek z doniesieniem, że jej syn, M. Auriusz, żyje i jest w niewoli na polach Gallikańskich[2]. Ta kobieta, której po stracie dzieci ukazała się nadzieja odzyskania pozostałego syna, zwołała wszystkich swoich krewnych i jego przyjaciół, i ze łzami ich prosiła, aby się podjęli lego młodzieńca odszukać i wrócić jej syna. którego z tylu jednego los jej pozostawił. Kiedy się tem zajmowała, złożona chorobę uczyniła testament, w którym zapisała owemu synowi 400,000 sestercyów, głównym zaś dziedzicem tego młodego Oppianika, wnuka swego, naznaczyła, i w kilka dni potem umarła. Owi jednak krewni, jak byli za życia Dinei ułożyli, po jej śmierci, dla wyszukania Auriusza, wraz z człowiekiem, który przyniósł o nim wiadomość, na pola Gallikańskie pojechali.

VIII. Tymczasem Oppianikus, który, jak z wielu czynów jego poznacie, był człowiekiem śmiałym i pochopnym do zbrodni, przekupił za pomocą niejakiego Galla, swego poufałego przyjaciela, naprzód owego posłańca, potem samego Auriusza bez wielkiego kosztu sprzątnąć i zamordować kazał. Ci zaś którzy się w drogę wybrali dla wyszukania i sprowadzenia swego krewnego, napisali do Larynutn do Auriuszów, krewnych młodzieńca i swych przyjaciół, że im trudno było go wynaleźć, dla tego iż się dowiedzieli że posłaniec został od

  1. Zapewne przy wzięciu tego miasta przez Pompejusza Strabona przy końcu wojny socjalnej, 89 roku. Askulum, miasto w Picenum, dziś Ascolo, w marchii Ankońskiej.
  2. Tak się zwały pola w okolicy miasta Armiminum. Varro, de Re rustica. I, 2.