A coż dopiero jeżeli ta proskrypeya tak była napisana, że sama przez się upada? tak bowiem brzmi: «Ponieważ M. Tulliusz przyniósł fałszywa uchwało senatu.» Jeżeli przyniósł fałszywa uchwało senatu, trzeba go było oskarżyć; jeżeli nie przyniósł, prawo twoje wniwecz się obraca. Co senat o mnie postanowił, nie dośćże ci jasno dowodzi, że nie tylko nie sfałszowałem jego uchwały, lecz że ze wszystkich od założenia Rzymu najbardziej senatowi byłem posłuszny? Ileż już przytoczyłem na to dowodów, że co swem prawem nazywasz, nic jest prawmrn? Objąłeś w niem wiele bardzo przedmiotów, żeby jednem głosowaniem wszystkie zarazem osiągnąć. Czego nie mógł w wielu swych prawach otrzymać M. Druzus, ani on zacny człowiek, M. Skaurus, ani mąż konsularny, L. Krassus, to ty myślałeś że potrafisz otrzymać za pomocą takich doradców wszystkich twoich haniebnych uczynków i nieprawości, jak Decymus i Klodiusz.
XX Prawo twoje zakazuje dawać mi schronienie, ale mi nie każe z Rzymu ustąpić: ty sam nie mogłeś powiedzieć, że mi nie wolno mieszkać w Rzymie; bo cobyś dał za przyczynę? Żem był skazany? wiedziałeś dobrze że nic ludem. Wygnany? jakiem prawem? W twojem nawet, nie stoi napisano, abym ustąpił; jest w niem tylko zagrożona kara temu, ktoby dał mi schronienie; ale nikt na nię nie zważał. Nigdzie niema mowy o wygnaniu. Ale dajmy na to że jest: co znaczy wezwanie robotników publicznych[1]? co twoje imię napisane na wzniesionej budowie? czy to ci się zdaje co innego, jak rozszarpanie mojego imienia? Oprócz tego nie wolnoć było, podług prawa Licyniuszowego[2], przysądzać sobie wykonanie tego, coś sam postanowił. Kiedy teraz utrzymujesz przed kapłanami, żeś dom mój poświęcił, żeś go na pomnik zamienił, żeś w nim posąg postawił, a to na mocy prawa w kilku wierszach, czy ci się zdaje że to wszystko jest to sarno, coś o mnie po imieniu postanowił? Tak we śnie postąpiłeś, kiedyś wyrzekł jednem prawem, że król Cypru, którego przodkowie byli zawsze przyjacielami i sprzymierzeńcami ludu Rzymskiego, będzie przedany w„raz z calem królestwami przez licytacyą, i że wygnańcy Byzantyńscy mają być przywołani do ojczyzny. «Jednej osobie, powiada, dałem oba te zlecenia.» Co!
