gdzie z innymi mini zwyczaj bywać nic znaleziono, a Oppianikus na rynku w Larynum powtarzał, że niedawno z przyjacioły testament jego opieczętował; napadli wyzwoleńcy Azyniusza z kilkę jego przyjaciół na Awiliusza, ponieważ wiadomo było że ostatniego dnia, w którym Azyniusza pu raz ostatni widziano, znajdował sic z nim Awiliusz i od wielu był widziany; przyprowadzili tedy tego człowieka przed trybunał Kw. Maniliusza, który wtenczas był tryumwirem[1]. Tam zaraz bez świadka, bez delalora, przestraszony wiedza świeżej zbrodni, wyznał wszystko com dopiero opowiedział z dodatkiem, że Azyniusza za namowa Oppianika zamordował. Maniliusz kazał przyprowadzić Oppianika, który się w domu swoim ukrywał: z drugiej strony delator Awiliusz był przed nim oblicznie postawiony. Macież pytać jak się ta sprawa skończyła? Wielu z was znało Maniliusza: nie dbał on nigdy od młodości ani o honor, ani o cnotę, ani o dobre imię; z rubasznego i wyuzdanego błazna postąpił wśród domowych niesnasek na tryumwira przy kolumnie, dokąd go wprzód często przy odgłosie szkalowali wodzono, a do której potem dostał się kreskami ludu wybrany. Wziąwszy pieniądze od Oppianika, załatwił z nim ten interes: sprawę jasną i rozpoczętą zaniechał. W procesie Oppianika dowiedziono mu tej zbrodni na Azyniuszu popełnionej. częścią mnogiemi świadectwy, częścią delacyą Awiliusza, przez którą między wplątanymi w to zabójstwo imię Oppianika przodkowało, człowieka, o którym powiadacie, że był nieszczęśliwy i niewinny, tylko wyrokiem przekupionego sądu zgubiony.
XIV. Nie sprzątnął że z tego świata, jak wszystkim wiadomo, ojciec twój, Kaju, — babkę twoje Dineę. której jesteś dziedzicem? Kiedy jej przyprowadził swego lekarza, znanego z mnogich otruć człowieka, przez którego wielu na drugi świat wyprawił, zawołała ta kobieta że żadną miarą nie chce dać się mu kurować, dla lego że przez jego kuracją wszystkie swe dzieci potraciła. Udał się zaraz do niejakiego L. Klodiusza z Ankony, który na rynku lekarstwa przedawał, a wtenczas przypadkiem był w Larynum, i ugodził się z nim za 400 sestercyów[2], jak się to w tamtym procesie z jego xiąg rachunkowych
- ↑ Ci tryumwirowie, triumviri capitales, ustanowieni roku 290, wykonywali wyroki sądowe w sprawach kryminalnych, a prócz tego sądzili przy kolumnie Meniusza na Forum pomniejsze przekroczenia przez cudzoziemców, zbiegłych niewolników i ludzi niższego stanu w Rzymie popełnione.
- ↑ 133 złotych. Nie zgadzają się z sobą edycye co do zapiały za to lekar-
