Nie jestto naród, jak powiedziałoś. Po tym wyrazie poznałem człowieka, który na gardło P. Sextiusza najhardziej nastaje[1], który pragnął ten naród wytępić i zgładzić, który K. Cezarowi, łagodnemu i na rozlew krwi wzdrygającemu się człowiekowi, często wyrzucał, często przyganiał, twierdząc że póki potrwa ten naród, póły Cezar nigdy spokojnym nie będzie. Nie mogąc wszystkich wygubić, przeciw mnie działać nie przestał, na mnie fołdrował naprzód przez delatora Wettiusza[2], którego o mnie i o innych znakomitych obywatelach na zgromadzeniu badał. Obejmując mnie razem z nimi w tem samem oskarżeniu, zasłużył na moje podziękowanie, że mnie z ludźmi najcnotliwszymi i najdostojniejszymi w jednym rzędzie, umieścił.
LXIV. Odtąd, bez żadnej mojej winy, tylko żem chciał podobać się uczciwym ludziom, ten człowiek knuł podemną niegodziwie wszelkie zdrady. On codziennie coś zmyślonego swoim słuchaczom 0 mnie powiedział; on największego mego przyjaciela, Kn. Pompejusza, ostrzegał aby stronił od mego domu, aby się miał przedemną na ostrożności; on tak ściśle związał się z moim wrogiem, iż mawiał że jeżeli wyrok mego wygnania wylągł się w jego głowie, przy pomocy Sex. Klodiusza, ich godnego towarzysza, to on (Watyniusz) go napisał; on jeden z całego naszego stanu cieszył się publicznie z mego ustąpienia i z waszego smutku. Chociaż ustawicznie miotał
- ↑ Jest tu mowa o Watyniuszu, który by! trybunem ludu za konsulatu Cezara i Bibula.
- ↑ Cezar namówił Wettiusza na oskarżenie najznakomitszych obywatelów: Lukulla, Cycerona, L. Lentula, Kuriona, L. Paula, K. bizona, zięcia Cycerona, G. Domicyusza, o zamach na życie Pompejusza. Wettiusz nie wymienił wprawdzie Cycerona, ale zezna! że sławny z wymowy były konsul powiedział, że Rzeczpospolita potrzebowała drugiego Attali lub Brutusa. Watyniusz, ówczesny trybun, wniósł do ludu o potrzebie wybadania doniesionych osób, ale Cezar bojąc się za daleko tę kabale posunąć, zataił wszystko kazawszy zadusić w więzieniu Wettiusza. Obacz mowę przeciw Watyniuszowi, 10, 11. Zdaje się tu Cycero mówić, że tego Wettiusza Watyniusz wprowadzi! na zgromadzenie ludu, ale w liście do Attyka wyraźnie powiada, że go konsul Cezar wprowadził. Dio Cassius, XXXVIII. utrzymuje, że Wettiusz wymienił tylko Cycerona, Lukulla, i Bibula, ale w tem się myli, że uważa ten spisek uknuty zarazem na życie Cezara. Cicero ad Atticum, II, 24. Lucullus, 60. Appian, Wojny domowe, II, 2. Suetonius, Julius Caesar, 17.
