się przekroczyć prawo, ty jeden, wygrzebawszy się z błota, ostatni pod każdym względem ze wszystkich ludzi, lekceważyłeś, za nic poczytywałeś, wyśmiałeś co drudzy szanowali. Czy znasz jakiego trybuna od założenia Rzymu, któryby działał z ludem wiedząc że uważano niebo? Chcę także żebyś mi na to odpowiedział: kiedy podczas twego trybunatu miało jeszcze moc prawo Eliuszowe i Fufiuszowe, które nieraz wstrzymało, osłabiło zapędy władzy trybunów, przeciw któremu nikt prócz ciebie nie śmiał postąpić, to prawo, które w rok potem, kiedy zasiedli przed ludem, nie powiem dwaj konsulowie, ale dwaj zdrajcy i zatraciciele Rzeczypospolitej, razem z wróżbami, z prawem oporu, i z całem prawem publicznem jednym spłonęło pożarem: czyś się wahał kiedy, wbrew temp prawu, zwoływać zgromadzenie i z pospólstwem działać? Czy słyszałeś o jakim trybunie, z liczby nawet największych wichrzycieli, tak śmiałym, iżby kiedy z pogardą prawa Eliuszowego i Fufiuszowego zgromadzenia zwoływał?
VIII. Pytam cię i oto, czyś usiłował, czyś chciał, czyś pomyślał (bo jeżelić to nawet na mysi przyszło, niemasz nikogo, coby cię nie uznał godnym najsroższej kary), czyś pomyślał, nie powiem w czasie swego nieznośnego panowania, bo chciałbyś uchodzić za samowładnego pana, ale w ciągu swego łotrostwa, zostać augurem na miejscu Kw. Metella[1] żeby na twój widok każdy był przejęty podwójną boleścią, z tęsnkoty za cnotliwym i dostojnym obywatelem, i z wyniesienia ostatniego łotra i nikczemnika. Sądziłżeś że za twego trybunatu nie tylko ta Rzeczpospolita była tak zachwiana i wstrząśnięta, ale że sam Rzym lak był ujarzmiony i muśnięty, iżbyśmy ścierpieć mogli takiego angora jak ty, Watyniuszu? Pytam cię przy tej okazyi, gdybyś został augurem, jak sobie życzyłeś, — a na tę samę myśl my, cośmy ciebie nienawidzili, zaledwie moglibyśmy utulić się w żalu, ci, których byłeś rozkoszą, zaledwie mogliby wstrzymać się od śmiechu, — gdybyś do innych ciosów, któremi, jak mniemałeś, miała
- ↑ Kw. Metella Celera, który był pretorem za konsulatu Cycerona, konsulem roku 60, i w rok potem umarł za konsulatu Cezara i Bibula, za trybunatu Watyniusza, otruty podobno przez żonę, siostrę Klodiusza, przezwaną Quadrantaria. — O Jowiszu błyskającym, o którym poniżej, Cycero mówi: In nostris commentariis scriptum habemus: Jove tonante, fulgurante, comitia populi habere nefas. De divinatione, II, 18.
