Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 2 Mowy.djvu/7

MOWY

MARKA TULLIUSZA CYCERONA

---

WSTĘP DO MOWY

ZA PRAWEM MANILIUSZOWEM

 Siedm lat (od roku 74 do 67) minęło, odkąd I.. Lukullus prowadził pomyślnie trzecią wojnę przeciw Mitrydatowi, królowi Pontu, i jego zięciowi Tygranesowi, królowi Armenii. Po wzięciu Tygranocerty dotarł aż do Godryeny, zamyślając wkroczyć w kraj Partów, ale żołnierz łupem wzbogacony, długą wojną znużony, od klodiusza, szwagra Lukulla, poduszczony, iść dalej nie chciał, a tymczasem podwładni jego ponieśli w Poncie klęskę od Mitrydata Korzystali z lego nieprzyjaciele Lukulla w Rzymie, podnieceni od dzierżawco dochodów publicznych i lichwiarzów w Azyi, których Lukullus; w zdzierstwach i nadużyciach chciał pohamować, i dokazaliże len wódz został odwołany przyczyny jakoby niepotrzebnie wojnę przedłużał. Mianowany na jego miejsce Glabio, konsul poprzedniego roku, wielkorządca bitymi, widząc zbuntowane wojsko, nie miał ochoty wystąpić do boju z Mitry dałem. Trzeba tedy było dać komu innemu nad wojskiem dowództwo. IM właśnie wtenczas (GG roku; w tamtych stronach Pompejusz z nieograniczoną władzą nad znaczną sił; lądową i morską, jaką mu na wniosek trybuna ludu Gabiniusza w wojnie z rozbójnikami morskimi nadano, ukończywszy prędko i szczęśliwie tę woju opanowaniem Cylicyi, gniazda tych łotrów.
 Wniósł tedy try bun Maniliusz na zgromadzenie ludu przedłużenie władzy Pompejuszowi końcem dalszego popierania wojny przeciw Mitrydatowi i Tygranesowi. Miał dostać Pompejusz podług tego prawa nieograniczoną władzę z dowództwem nad flolą i wojskiem lądowem, mającem działać w Azyi mniejszej, Cylicyi, Kappadocyi, Poncie, Kolchidzie, Armenii. Żwawo opierali się przyjęciu tego niebezpiecznego dla równości obywatelskiej prawa, Katulus, Hortensiusz, i inni znakomici senatorowie. Juliusz Cezar i Serwiliusz Izaurykus byli przeciwnie za jego przyjęciem. Cycero, który był wtenczas pretorem, wstąpił po raz pierwszy na mównicę, i więcej zapewne przez przyjaźń dla Pompejusza, a niżeli