zgromadzone. Tamten trybun ludu skromny, zacny, nie tylko nie wichrzący, ale wichrzącym przeciwny: len namiętny, kłótliwy, ubiegający się o łaskę ludu, burzliwy człowiek. Czas ten cichy i spokojny: tamten wszystkiemi wichrami nienawiści zaburzony. Mimo to jednak osądzili sędziowie że Faustus, gdyby był zapozwany, napotkałby niemałe trudności w prowadzeniu swój sprawy, ponieważ jego przeciwnik prócz prawa służącego oskarżycielowi, miałby jeszcze za sobą wielką władzę swego urzędu.
XXXV. Powinniście, sędziowie, podług waszej mądrości i ludzkości, pilnie rozważyć i gruntownie się zastanowić, ile złego, jakie niebezpieczeństwo władza trybuńska ściągnąć na każdego z nas może, zwłaszcza kiedy się rozniecą namiętności, kiedy duch partyi zgromadzenie ludu poruszy. W czasach szczęśliwszych zaiste od naszych, kiedy obywatele nie bronili się łaską zjednaną pochlebianiem ludowi, ale godnością i niewinnością życia, ani P. Popilliusz, ani Kw. Metellus[1], zacni i dostojni mężowie, przeciw władzy trybuńskiej ostać się nie mogli: tym bardziej teraz, przy takich obyczajach, pod takimi urzędnikami, bez waszej mądrości i obrony sąduw nie moglibyśmy żyć bezpiecznie. Nie był tedy ów sąd do sądu podobny, w którym ani miary, ani zwyczaju nie zachowano, w którym sprawa broniona nie była. Byłto gwałt i, jak już powiedziałem, łoskot walącego się gmachu i szum wichru, lub prędzej cokolwiek innego, niżeli sąd, albo roztrząsanie, albo poszukiwanie. Jeśliby kto myślał że to był sąd, i że wydanego przezeń wyroku trzymać się trzeba, powinien jednak tę sprawę od tamtej odłączyć; bo jeżeli obłożono Juniusza winą pieniężną*, to za to że nie przysiągł podług prawa sądzić, lub że w powtórnem losowaniu sędziów prawa nie zachował. Ale sprawa Kluencyusza nie może mieć nic spólnego z temi prawami, podług których obłożono Juniusza winą pieniężną.
«Ale i Bulbus został skazany, a Dodaj jeszcze za przestępstwo obrażonego majestatu, żebyś zrozumiał że ten sąd nie ma żadnego
- ↑ P. Popilliusz, który będąc pretorem wypędzi! przyjaciół Tyb. Gracha, ustąpił na wygnanie, przerażony prawem K. Gracha powołującem przed sąd ludu urzędnika, który wygnał bez sądu obywatela. Plutarch, Caius Gracchus, 5. Velleius Paterculus, II, 7. — Kw. Metellus Numidicus nie chcąc zaprzysiądz prawa rolnego trybuna Saturnina przez cały senat zaprzysiężonego, ustąpił na dobrowolne do Rodu wygnanie. Plutarch, Marius, 31. Appian, Wojny domowe, I, 5.
